Column – Blik uit het Venster door Jules Zollner (76) afl. 12 Kind met badwater weggegooid

Rijkswaterstaat is blijkens het actualiteiten televisieprogramma Zembla van deze week bezig met storten van granulaat. Dat gebeurt langs de oevers van de Maas in en rond Lith-Oijen.

Dat granulaat is giftig en mag er helemaal niet liggen. Rijkswaterstaat heeft dat op meer plaatsen in en aan de Limburgse Maas gedaan.

Onder andere op de oevers en bodem van het Lateraal Kanaal, en van de grindplassen in Echt, Ohé en Laak en Linne. Burgemeester Heemskerk van Echt heeft zich destijds buitengewoon heftig daartegen verzet.

Aan de oever van het Linner Meer heeft Solvay destijds een groot bezinkbassin gemaakt en gevuld met gevaarlijke chloor- en loog- restanten gif- en vuilnisstoffen. Een kleine boerderij aan de rand van het bassin moest worden om- en weggesjoveld. De bewoners stonden te huilen bij de bulldozers temidden van hun vermorzelde huisraad. Ik stond erbij te kijken en te fotograferen voor het Limburgs Dagblad.

De meetponton van het RIVM in de Maas te Maastricht meet dagelijks aanzienlijke hoeveelheden radio actieve afval en gifstoffen in het water van de Maas afkomstig van de kerncentrales te Chooz en Tihange, en van kunstmestfabrieken in Luik.

De fabrieken van DSM/Sabic in Geleen en van Solvay in Herten hebben nog steeds een provinciale vergunning om continu giftige restproducten in hun afvalwater naar de Maas te lozen.

Het Waterschap Zuiveringschap van de Biesbosch heeft bij het provinciaal bestuur van Limburg geprotesteerd tegen het groot volume aan giftige en gevaarlijke afvalstoffen in de Maas. Het waterschap kan niet voldoen aan de eis om het Maaswater zuiver genoeg en geschikt te maken als drinkwater voor Rotterdam. Ook het gehalte aan reststoffen van harddrugs-consumptie is te hoog. Het waterschap filtert deze stoffen niet meer uit productiewater van de Maas voor de drinkwaterbehoefte.

De provinciale beheerders van Maas- en grindgaten hanteren de definities voor milieu-, omgevings- en levensgarantie inhoudende bepalingen en voorwaarden die in 1990 zijn opgesteld en goedgekeurd door de internationale Conferentie en Conventie van Genève.
Die luidt als volgt:

  • Géén aantoonbare en bewijsbare vervolgschade mag worden toegebracht door bestraling en vergiftiging in milieu of consumptie aan gezonde jonge sterke mannen van 30 jaar in de kracht van hun leven en zonder disfuncties;
  • niet zijnde: oude, of zwangere, zieke, zwakke vrouwen, mannen, ouden van dagen, kinderen, babies, gehandicapten en onvolwaardigen-”.

We zullen af en toe, onregelmatig, onder andere ingaan op deze onderzoeken in Midden en Noord Limburg. Naar aanleiding van eigen onderzoek en vroegere informaties en publicaties in het dagblad

Jules Zolner

Dit bericht delen:
Scroll naar boven